Mijn naam is Melanie en ik ben 32 jaar. In het voorjaar heb ik te horen gekregen dat ik in de vervroegde overgang zit. Dat sloeg bij mij in als een bom. Tegelijkertijd vielen de puzzelstukjes in elkaar. Ik heb dus toch geen psychische aandoening?
In heb geen idee hoelang ik hier al mee rond loop. Achteraf denk ik dat ik al veel langer in de vervroegde overgang zit, omdat ik pas op mijn 19e menstrueerde.
Ik ging vroeger vaak naar de dokter, zij zeiden altijd gewoon afwachten.
Zelf wist ik ergens wel dat er iets mis was maar dacht dat dit psychisch wat omdat ik heel veel heb meegemaakt, maar dan ook echt heel veel… De artsen dachten dat ik aan een persoonlijkheidsstoornis en emotieregulatie stoornis lijdt, maar achteraf blijkt dat niet zo te zijn. Ik heb hiervoor allemaal verschillende soorten therapie gehad, wat me tot een bepaalde hoogte wel geholpen heeft. Maar altijd viel ik terug in mijn patroon van negativiteit.
Uiteindelijk heb ik vorig jaar mijn huisarts gevraagd mijn hormonen te prikken en te kijken of zij hier iets uit konden vinden. Ik zat vreselijk met mijzelf in de knoop en mijn menstruatie was, zoals altijd, onregelmatig. Inmiddels waren mijn vriend en ik bezig om zwanger te raken maar ook dat lukte niet. Dit was voor mij de druppel en heb ik aangedrongen op meer onderzoeken. In het ziekenhuis hebben zij diverse onderzoeken gedaan en zijn mijn hormoonwaardes geprikt. Daar kwam het verschrikkelijke nieuws uit dat ik vervroegd in de overgang zit.
Ik heb POI!
Het is zwaar om hiermee te leren leven. Ik ben nog geen 50 maar wel in de overgang. Ik heb last van opvliegers en vooral als ik met iemand sta te praten. In de ochtend word ik kletsnat wakker en kan ‘s nachts amper slapen.
De behandeling van POI is vaak een hormoontherapie. Hier ben ik inmiddels mee gestart, in de hoop dat mijn de symptomen afzwakken. Ik hoop zo dat vooral mijn pesthumeur, chagrijnig en depressief ophouden en dat ik weer de kracht heb om ergens aan te beginnen. Door het spiraaltje, dat ik zo’n 3 maanden geleden heb laten plaatsen, en de Estradiol spray begin ik mij al iets beter te voelen en zit ik lekkerder in mijn vel. Het zou fijn zijn als ook mijn buik- en rugpijn, zware menstruaties, het nachtelijk zweten en de opvliegers op een gegeven moment verleden tijd zijn.
Hoe verder
Ik doe mijn best om dit een plekje te geven en te accepteren dat ik POI heb. De afgelopen periode heb ik een tijdje thuis gezeten omdat ik het werken en alle verplichtingen niet aankon vooral uit verdriet en boosheid.
Over de toekomst maak me wel druk want wat gaat dat me brengen. Vroeger was ik een leuke spontane actieve meid, maar als vriendinnen me nu mee uit vragen dan haak ik al snel af omdat ik de energie ervoor niet kan opbrengen. Hier baal ik soms echt van maar het hoort nu bij mij en dat is een kwestie van accepteren. Ik hoop wel dat dit ooit een keer gaat veranderen, want veel moe zijn is echt vervelend.
Ik heb gelukkig veel steun van mij vriend, familie en mijn beste vriendin, waardoor het makkelijker is om dit een plekje te gaan geven.
Dat ik mijn verhaal kan delen voelt voor mij als een opluchting! Bedankt voor het lezen!
Liefs Melanie
Melanie - 32 jaar
Ingezonden per mail
Wil jij ons helpen als platform te groeien?
Wil jij ook je verhaal kwijt, of ken je iemand in je omgeving die graag in contact wil komen met lotgenoten neem dan contact met ons op. Dit kan via het formulier op onze website of een mail te sturen naar info@levenmetpoi.nl